De voorzieningenrechter van de rechtbank Noord-Holland veroordeelt een vader tot naleving van een voorlopige zorgregeling op straffe van een dwangsom. De zaak speelt tussen een Syrische man en een Oekraïense vrouw die gezamenlijk het gezag uitoefenen over hun minderjarige dochter.
Volgens de vrouw houdt de man zich niet aan de vastgestelde regeling, onder meer door hun dochter buiten de afgesproken momenten op te halen of terug te brengen. Volgens haar veroorzaakt dit onrust bij het meisje. Om die reden verzoekt zij de voorzieningenrechter te bepalen dat iedere overtreding van de zorgregeling leidt tot een dwangsom. De man stelt dat hij de afspraken echt wel nakomt, maar soms naar de opvanglocatie van de vrouw komt omdat zijn dochter hem zelf vraagt haar op te halen. Het meisje zou dat volgens de vader doen omdat ze de oppas die ze dan heeft niet leuk vindt.
Prikkel
De voorzieningenrechter stelt op basis van stukken in het dossier vast dat de man tot redelijk kort voor de zitting zijn eigen plan trok en zich niet aan de regeling hield. Om ervoor te zorgen dat de man de regeling in de toekomst wel naleeft is volgens de rechter dan ook een financiële prikkel nodig. De rechtbank wijst de gevorderde dwangsom om die reden toe. Wel wordt deze gematigd met een maximum van € 100 per keer met een maximum van € 2.500. Ook worden incidentele afwijkingen van maximaal vijftien minuten bij het halen en brengen niet als overtreding gezien. Natuurlijk mogen de man en de vrouw wel van de zorgregeling afwijken als zij daar samen over eens zijn.
Tegenverzoek
De man stelt als tegenverzoek in dat de vrouw ook wordt veroordeeld de regeling stipt na te komen, maar dit verzoek wordt afgewezen. Volgens de rechter leeft de vrouw de afspraken wel na en zorgt ze waar nodig voor passende opvang. En op de momenten dat het meisje de vader belt omdat ze de oppas niet leuk vindt? Dan moet de vader van de rechter consequent zijn en tegen haar zeggen dat hij haar niet kan komen halen, omdat er geen uitzonderingen op de zorgregeling mogelijk zijn.